به نقل از «خبرگزاری برنا»

سرمایه گذاران بخش گردشگری استان قزوین خواستار رفع موانع طرح های توسعه شدند

تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۵۷۳۹

تعدادی از سرمایه گذاران بخش گردشگری استان قزوین خواستار مساعدت استاندار برای رفع موانع در توسعه فعالیتهای خود شدند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی برنا از قزوین؛ روز یکشنبه در مراسمی با حضور محمد مهدی اعلایی استاندار قزوین، غفوری فرماندار البرز، علیرضا خزائلی مدیرکل میراث فرهنگی، یوسفی مدیر عامل شهر صنعتی البرز، هاشمی شهردار الوند و جمعی از سرمایه گذاران مجتمع گردشگری آفتاب مهرمادر در شهر صنعتی البرز قزوین افتتاح شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این مراسم تعدادی از سرمایه گذاران بخش گردشگری با بیان مطالبات خود خواستار مساعدت استاندار قزوین برای رفع موانع و توسعه گردشگری شدند.

محمد اسدی سرمایه گذار مجتمع الماس درخشان اظهارداشت: در این مجتمع برای 250 نفر شغل ایجاد شده و در صورت رفع موانع و همکاری دستگاههای متولی بویژه راه و شهرسازی آماده توسعه طرح و ایجاد دریاچه مصنوعی در این محدوده هستیم.

وی افزود: در محدوده ناحیه شهری مهرگان و شهر محمدیه قادریم در 35 هکتار مساحت دریاچه ای را ایجاد کنیم تا به رونق گردشگری کمک شود.

حاجی سرمایه گذار تالار شهر نیز اظهارداشت: برای تکمیل این مجموعه نیازمند اعتبارات بانکی هستیم که برای بدهی قبلی امکان دریافت تسهیلات نداریم و کار متوقف شده است.

وی بیان کرد: مسیر ورودی از اتوبان به مجموعه تالار شهر نیز مشکلاتی دارد که انتظار داریم برای رفع آن اقدام شود.

زارع نژاد از دیگر رسمایه گذاران بخش گردشگری نیز اظهارداشت: مجتمع بامسان در فدک را ایجاد کرده ایم که آمادگی داریم آن را توسعه دهیم و درصورت همراهی راه و شهرسازی و تامین زمینی در جنب این مجتمع آماده ساخت هتل 5 ستاره هستیم.

میرزایی رئیس جامعه راهنمایان گردشگری هم گفت: متاسفانه به دلیل تعطیلی اکثر بناها فعالیت راهنمایان گردشگری هم متوقف شده و معیشت ما به خطر افتاده که انتظار داریم با برقراری دوباره ردیف اعتباری مربوط به راهنمایان بتوانیم با فعال شدن بناهای تاریخی کار خود را با استقرار در این بناها آغاز کنیم که این کار به رونق گردشگری کمک خواهد کرد.

جوانمرد از دیگر سرمایه گذارانی که در استانهای مازندران، خراسان رضوی نیز مجتمع های تفریحی و اقامتی، احداث کرده اظهار داشت: با ایجاد کلبه های اقامتی و گردشگری در منطقه اوان برای سرمایه گذاری در استان قزوین هم اقدام کرده ایم که متاسفانه هنوز زیرساخت هایی مانند آب و برق و گاز تامین نشده و با مشکل مواجهیم.

این سرمایه گذار تصریح کرد: در محدوده دریاچه اوان همچنان مشکلات معارضان برای ما چالش برانگیز شده و در کنار آن نبود راه دسترسی مناسب در مسیر دیکین به اوان تردد در این مسیر را مشکل کرده و در این راستا برای ساماندهی دریاچه اوان همچنان با محیط زیست استان مشکل داریم که از استاندار قزوین درخواست می کنیم برای حل آنها دستور لازم را صادر کنند.

منصف دیگر سرمایه گذار این عرصه نیز گفت: برای احداث هتل 5 ستاره با شهرداری مشکل داریم و عوارض تعیین شده بسیار بیشتر از میزان واقعی است و ما را از ادامه کار بازداشته که درخواست می کنیم با تشکیل کارگروهی برای گره گشایی از کار اقدام شود.

استاندار قزوین پس از شنیدن مطالبات و خواسته های سرمایه گذاران عرصه گردشگری استان قزوین از خزائلی مدیرکل میراث فرهنگ خواست با تشکیل جلسات تخصصی با حضور معاون عمرانی، شهردار و مدیران دستگاههای متولی برای حل آنها اقدام شود.

اعلایی همچنین برای رفع موانع سرمایه گذاران در بانک ها و نیز پیگیری امور آنها در سطح ملی نیز قول مساعدت داد.

مجتمع گردشگری آفتاب مهر مادر در شهر صنعتی البرز با ۱۲۰۰ متر مساحت در پنج طبقه احداث شده و دارای ۱۲۵۰ متر زیربنا و رستوران با ظرفیت ۲۴۰ نفر ، روف گاردن و اتاق vip است.

برای ساخت این مجتمع ۳۰ میلیارد تومان توسط سرمایه گذار بخش خصوصی هزینه شده و با اشتغال 15 نفر به بخش صنایع،  دانشگاهها و شهروندان خدمات رفاهی ارائه می کند.

انتهای پیام

 

آیا این خبر مفید بود؟ 0 0

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: میراث فرهنگی قزوین سرمایه گذاران گردشگری قزوین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۵۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد می‌رود

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمی‌تر از گروه‌های خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیده‌اید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را می‌ریخت توی آب دریا! گفتند: «چی‌کار می‌کنی؟»؛ گفت: «دوغ درست می‌کنم.»؛ گفتند: «نمی‌شه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی می‌شه!»

دو دهه‌ای می‌شود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارت‌آپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی می‌شود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیان‌گذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع می‌شوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را می‌سازند که دنیا را تکان می‌دهد و ظرف چند سال تبدیل‌شان می‌کند به ثروتمندترین انسان‌های روی زمین!» این تعریفی اغراق‌آمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارت‌آپ گرفته بود.

کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده می‌آمدند و برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر ایده‌ها یا محصولات اولیه‌شان (MVP) را ارائه می‌دادند.

چرا سرمایه‌گذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایه‌گذاری استارت‌آپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایه‌گذاری است که شرکت یا شخص، سرمایه‌گذاری‌اش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام می‌دهد.

هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا می‌برد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایه‌گذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایه‌گذاران است. اما در صورت نتیجه‌دهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایه‌گذاری به جیب سرمایه‌گذار می‌رود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش می‌دهد. این شکل از سرمایه‌گذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را می‌طلبد که غالباً سرمایه‌گذاران و مشاوران‌شان این دانش را دارند و بی‌گدار به آب نمی‌زنند.

اما نمای بیرونی این سرمایه‌گذاری‌ها و بنیان‌گذاری‌ها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوه‌ای که بسیاری از کسانی که فکر می‌کنند صاحب ایده‌هایی هستند که می‌تواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایه‌گذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر می‌کنند خلاقانه‌ترین ایده دنیا را دارند و استراتژی‌شان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی می‌شه!»

شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارت‌آپ برمی‌گردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار می‌گرفت و برای رسیدن به آن مجموعه‌ای از تلاش‌های مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعه‌ای از کتاب‌ها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی می‌شناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتاب‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی به دنبالش می‌گردد. کتاب‌ها و سخنرانی‌هایی که بسیاری‌شان نه پایه روان‌شناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرف‌های قشنگی‌اند که می‌توانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!

اما با این وجود، نمی‌توان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روان‌شناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جمله‌ای دارد که به نظر برآمده از تجربه بی‌نظیر در کسب و کار است: «با یک پایان‌بندی در ذهن‌ت، شروع کن!»

مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارت‌آپی می‌خواهند با ایده‌هاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایده‌ای که فکر می‌کنند فوق‌العاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارت‌آپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد می‌دانند که بی هم هیچ‌اند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!

چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیان‌گذاران دیجی‌کالا) از این شرکت و فروش سهم‌شان رسانه‌ای شد اما به سرعت مهر تکذیب روی‌ش خورد. مدتی قبل‌تر البته شاهد خروج میلاد منشی‌پور (مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار تپسی) از ترکیب سهام‌دار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیست‌بوم استارت‌آپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم می‌تواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایان‌بندی مناسب داشته باشد.»

شرکت سرمایه‌گذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهام‌داران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیان‌گذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی می‌شود که می‌تواند تحقق همان رؤیای استارت‌آپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.

در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهام‌داران‌ش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (هم‌بنیان‌گذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.

پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خورده‌اند و رویای‌شان محقق نشده است. اما حالا که نمونه‌هایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان می‌بینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چه‌قدر از آن هزاران هزار شکست‌، واقعاً مبنای علمی و حساب‌شده‌ای برای موفقیت داشته‌اند؟ اصلاً چه‌قدر از موفقیت‌های فعلی که می‌بینیم «پایان‌بندی» مناسب خواهند داشت؟

کد خبر 6087769